Dag 6: Het laatste natuurschoon van deze vakantie

Vanochtend zijn we eens wat later opgestaan. In ons geval betekent dit dat we half 8 in de auto zaten op weg naar het laatste stukje natuurschoon wat we deze vakantie tegen zouden komen: Sequoia national park.

Dit klinkt voor jullie waarschijnlijk nog steeds erg vroeg, zeker voor een vakantie maar voor ons is dit uitslapen. 

Na de auto van een broodnodig ontbijt te hebben voorzien werd de route aangevangen naar de eerste stop op onze rit van 4 uur, de Target supermarkt.

We hebben de afgelopen dagen prachtige wandelingen gemaakt, maar waren niet alleen. Naast heel veel andere mensen hebben we ook veel bezoek van muggen gehad op de trails en daardoor zitten we nu onder de rode bulten en plekken. Gelukkig heeft de plaatselijke supermarkt hier een middeltje tegen de jeuk voor en gelukkig zat er ook een Starbucks om mijn koffiebeker te vullen.

Met iets minder jeuk en een sloot cafeïne reden we nu verder richting het laatste national park van ons bezoek aan de US of A.

Halverwege kwamen we een bord tegen waarop stond dat we binnen 6 mijl ¨Cat Haven¨ tegen zouden komen. We besloten een ongeplande stop te maken om te kijken wat hier te beleven viel.

Het bleek een soort opvangplek te zijn voor katachtigen die afgekeurd zijn in de dierentuin of dieren die hun weg vinden naar bewoonbaar gebied en daar ten onrechte als huisdier worden gehouden. Het gaat hier echter niet om de poezenbeesten zoals wij er 2 thuis hebben maar meer om

Cheeta´s

Tijgers

Leeuwen 

En zwarte panters (welke trouwens helemaal geen panters zijn maar luipaarden zoals Cas heel terecht de gids in het Engels terecht wees). 

Het is trouwens bizar hoeveel Engels Cas al verstaat en hoe goed hij antwoord kan en durft te geven in een voor hem vreemde taal. Onze harten lopen over van trots.

Na deze aangename verassing zette we dan toch eindelijk de eindkoers in voor de grootste boom ter wereld de General Sherman. 

Voordat we bij deze reus aankwamen moesten we echter eerst nog een stuk door dit park rijden, iets wat hier in Amerika nooit een straf is. 

Zeker niet als er dan ineens een prachtig hert langs de weg staat die het prima vind dat er een paar foto's genomen worden.

Ondanks dat er in dit prachtige woud veel hogere bomen te vinden zijn is de General Sherman met zijn 83 meter hoogte en een diameter van 36 meter de grootste boom ter wereld in volume.

We wisten natuurlijk dat we in het drukke seizoen op vakantie gingen en hadden ook zeker niet verwacht dat we de enige bezoekers zouden zijn, maar dat we in de rij zouden moeten staan voor een foto van deze boom, dat is iets wat we dan weer niet verwacht hadden. Bijkomend voordeel is wel dat als je toch staat te wachten je meteen op foto kan met een heuse park ranger.

We besloten toch achteraan de sluiten met als resultaat na slechts 20 minuten wachten, onderstaande foto:

Hierna besloten we dat het tijd was voor de laatste wandeling van deze prachtige natuur-etappe van onze vakantie. En voor sommigen van ons was dat absoluut geen straf.

Het betrof hier een fijne vlakke wandeling tussen de mega sequoia bomen die dit park rijk is en duurde nog geen uurtje. We hebben een paar prachtige foto's gemaakt 

We kwamen tenslotte nog een brilbeer tegen (ook het feit dat dit een brilbeer is heb ik me laten vertellen door onze mini bioloog die besloot ook nog even een lezing te geven in het Engels aan een aantal voorbijgangers.

Nu was het toch echt tijd om afscheid te nemen van de national parks deze vakantie, en voor de laatste 55 mijl zijn we in 1 1/2 uur door de bergen gekronkeld om uiteindelijk in een oud bekend restaurant, en favoriet van Erica terecht te komen.

Bij de Olive Garden is het altijd prima eten en de gratis broodjes en salade van het huis smaken hier altijd prima. Ook deze keer hebben we onze borden niet schoon gekregen.

Nu zijn we in een prima hotel en hebben ons net heerlijk gedoucht. 

Morgen rijden we alweer door naar Monterey aan de kust om daar het grootste aquarium te bezoeken, hierna zullen we de boot op stappen om op zoek te gaan naar walvissen.

Of dit gelukt is zien en lezen jullie morgen weer!

Dag 5: Och oma wat is het warm

Dat het warm ging worden wisten we, dat het druk zou worden hadden we ook gelezen. Een goede reden om vanochtend vroeg op te staan, dus ging om 5 uur de wekker vanochtend. 

Nadat iedereen met de nodige tegenzin zijn bed uit was, zijn we gauw de auto ingedoken en in de schemering van de ochtend met een nog aangename temperatuur zonder vertraging Yosemite national park binnengereden.

Ook de auto parkeren is op dit uur nog geen probleem maar de eerste waren we zeker niet. Ik denk dat er zo rond half 6 nog 20 parkeerplaatsen vrij waren op het terrein waar wij onze auto plaatsten voor de rest van de ochtend.

En dus zo rond de klok van 6 begonnen wij aan onze eerste wandeling van de dag.

We besloten bij Mirror lake te beginnen. Dit is een wandeling van zo'n 3 kilometer naar een meer waar de bergen van Yosemite prachtig in weerspiegeld worden. Helaas voor ons kwamen wij ongeveer halverwege een wandelaar tegen die ons wist te melden dat de trail was afgesloten iets verderop wat het bereiken van het meer onmogelijk zou maken.

Hierop hebben we direct besloten om rechtsomkeert te maken richting de volgende wandeling "Mist trail" genaamd.

Deze wandeling brengt je via een behoorlijk steile bergpas naar de voet van de Vernal watervallen. Wij hebben de tocht gemaakt tot aan de voetbrug van de waterval en hebben hier genoten van het ruige water wat voortgebracht wordt door de waterval.

Het was inmiddels nog geeneens 9 uur in de ochtend maar de bezoekers die dezelfde trail wilden bewandelen kwamen inmiddels al in 100-tallen onze richting uit.

Na ook deze drukte voor te zijn geweest hebben we de shuttlebus genomen naar het visitor centre waar we ons heerlijk te goed hebben gedaan aan een broodje met een koud drankje. 

Hierna zijn we begonnen aan de laatste korte wandeling die we in Yosemite wilden doen, namelijk de wandeling naar de "lower Yosemite falls". 

Op weg hiernaartoe kwamen we trouwens een prachtig hert tegen welke zich prachtig liet fotograferen.

 

Na deze prachtige kennismaking met Bambi en familie besloten we door te gaan met de wandeling naar de waterval

In een half uurtje loop je naar de voet van deze waterval waar je jezelf nat kan laten spetteren door de mist die dit neerdalende water voortbrengt. 

Nadat we goed afgekoeld waren liep de temperatuur inmiddels richting de 35 graden, dus besloten we richting de auto te gaan met de shuttlebus. 

Er is in Yosemite veel goed geregeld. Helaas behoort de infrastructuur met bijbehorende shuttlebus hier niet toe. Bij de halte aangekomen stond er een rij van zeker 60 mensen en al gauw kwam de shuttlebus. Deze stopte en liet 3 mensen binnen. Vervolgens kwamen er binnen 10 minuten nog 2 bussen die doorreden, en daarna kwam er niks en na 15 minuten nog niks.

Toen we na 20 minuten net besloten hadden te gaan wandelen besloot de shuttlebusdienst ook weer wakker te worden en tijdens het wandelen naar de auto kwamen er dan ook 2 lege bussen voorbij.

We hebben toch besloten in de 3e bus te stappen 1 halte eerder en kwamen er vervolgens achter waar de vertraging opgelopen werdt.

De zomerperiode trekt veel mensen naar Yosemite en nu de watervallen extra hard stromen door het record aan sneeuw wat er gevallen is, is dit park extra populair. 

Nu weten we, kom niet aan Amerikanen en hun auto dus komen er honderden auto's dit park binnen die nergens kunnen parkeren. Gelukkig mag je Yosemite overal parkeren en dat neemt de bezoeker letterlijk. We hebben in het landschap, in de berm, op de vluchtstrook auto's 3-dubbel geparkeerd gezien. 

Een gekkenhuis dus welke wij net op tijd verlieten.

We hebben de auto vervolgens naar Glacier point gestuurd. Dit is een uitzichtplek bovenaan de valley waar vandaan je een prachtig uitzicht hebt over de valley.

Ohja op weg hiernaartoe kwamen weer een beer tegen met 2 jonkies. Het voelt nog steeds heel bijzonder om al dit wildlife in hun natuurlijk omgeving te mogen aanschouwen. 

De rest van de middag hebben we aan het zwembad van het hotel doorgebracht aangezien de temperatuur inmiddels was opgelopen tot een slordige 43 graden.

Morgen gaan we hier weer weg en gaan we de grote sequoia bomen opzoeken in Sequoia national forest.

Tot morgen maar weer!