Even wat frustratie wegschrijven

Nog maar 50 dagen! 

Toen we onze boeking maakten begonnen we met aftellen op 270 en mijn eerste post op dit weblog was op de 200. Het is dus eindelijk zover. Sterker nog, over 2 maanden zijn we alweer bijna terug maar daar denken we nog maar even niet aan.

Momenteel zijn we druk aan het kijken wat ons over 2 maanden te wachten staat. 

Het is al met al een spannendere onderneming geworden dan we 200 dagen geleden hadden gedacht en dat heeft vooral met het weer te maken. 

Na San Francisco is ons plan door te rijden voor 2 nachten naar het mooiste natuurpark wat we ooit hebben gezien, Yosemite National Park. Aanvankelijk was ons idee om een stukje om te rijden en via de Tioga pass (mensen die wel eens bij ons thuis zijn geweest kennen de foto boven onze bank van deze route). 

Helaas heeft het winterweer hier goed huis gehouden wat erin geresulteerd heeft dat deze weg nu bedolven ligt onder meters sneeuw die de weg onbegaanbaar maken. 

Momenteel wordt er met man en macht gewerkt om dit op te ruimen maar helaas voor ons is dit vermoedelijk niet voor ons bezoek. Geen probleem want er zijn gelukkig meerdere ingangen om in dit prachtig stukje Amerika te komen zo is er ook een ingang bij de Highway 120 direct vanuit San Francisco...

Barst! Dat was onze gedachte bij het zien deze foto. Een flinke scheur in het wegdek samen met het risico op verzakking maakt ook deze weg waarschijnlijk onbegaanbaar op onze route. Gelukkig is er nog wel een andere ingang, echter komen er iedere zomer zo'n 4 miljoen toeristen dit park bezoeken en deze moeten nu dus samen met ons door die ene ingang naar binnen. Yosemite park service verwacht files die op kunnen lopen tot een vertraging van 3 uur!

Na Yosemite zouden we doorrijden naar Sequoia National Park om hier de grootste boom ter wereld te kunnen aanschouwen, enig nadeel is wel dat er maar 1 begaanbare weg naar loopt, en tja je voelt het al aankomen...

Juist ja, ook hier hebben ze last van een klein probleempje. Gelukkig vermoeden ze dat deze weg 1 juli weer open gaat dus dat moet goedkomen. 

Na al dit natuurschoon zouden wij via Monterey de Highway 1 afdalen naar Los Angeles. Dit is een weg die recht langs de oceaan kronkelt.

Sorry, zei ik deze weg IS? Excuus ik bedoelde deze weg WAS..

Verschillende verschuivingen hebben er voor gezorgd dat een flink stuk hiervan ook niet begaanbaar is. 2 van deze verschuivingen zijn naar planning 14 Juli weer begaanbaar, en wij rijden hier op 19 Juli.

Maar helaas de 2e (Paul`s Slide) is waarschijnlijk niet opgeruimd voor die tijd en aangezien er geen weg tussendoor naar deze highway 1 gaat zullen we naar alle waarschijnlijkheid een groot deel van deze route moeten missen en via de saaie interstate 101 moeten rijden tot Morro bay waar we onze kusttocht kunnen voortzetten. 

Begrijp me goed, we houden er nog steeds goede moed in dat we een top vakantie tegemoet gaan en zijn nog steeds van plan er elke dag van te genieten maar deze onzekerheden geven weinig moed en zorgen voor meer stress dan noodzakelijk is.

Afijn dankjulliewel dat jullie weer mijn klaagzang hebben moeten lezen maar ik moest het even van me af schrijven en tja als je dan toch een weblog hebt.

Tot naar alle waarschijnlijkheid zo rond 11 of 12 Juli!